Deze uitzonderlijke editie is de 2e editie die de kunstenaar ooit heeft uitgegeven en combineert in primeur zijn 2 favoriete liefdes: de tekening en de sculptuur. Wie zijn krachtige en expressieve sculpturen kent, is niet verrast door de diepte in zijn tekeningen. Door de bolle plexi koepel zien we in de kleinsculptuur een gehurkte figuur, noch mens, noch dier die klaar staat om in actie te treden. Is het een minotaurus, is het een waterspuwer of is het een verwrongen comic figuur? De kunstenaar laat ons keer op keer ontdekken dat de kunstgeschiedenis een verhaal is dat “verteld” wordt, door een verteller die door een actuele en gekleurde bril kijkt.

In zijn tentoonstelling in het Middelheimmuseum tijdens de zomer 2016, combineerde hij zijn eigen sculpturen met collectiestukken, en liet hij ons zien hoe hij zich verbonden weet met verschillende generaties voorlopers. Maar hij liet ook toe dat we hun werken telkens opnieuw moeten lezen, interpreteren en evalueren in een hedendaagse context. Hebben ze vandaag nog de slagkracht die ze altijd krijgen toebedeeld? Waarom hebben bepaalde kunstenaars een sterrenstatus, en verdwijnen andere in de plooien van de geschiedenis? Die oefening kan je alleen maken als je als kunstenaar veel vertrouwen hebt in de toeschouwer, of bereid bent om samen met die toeschouwer grote risico’s te nemen. Dat kan alleen als je gelooft dat die toeschouwer zelf in staat is te kijken, na te denken en verbanden te leggen. Ook deze prachtige kleine sculptuur zit vol risico’s.

peter rogiers

Ongetwijfeld herkent u de grote vaardigheid als “klassiek beeldhouwer” waarbij de kunstenaar steeds verderbouwt op zijn interesse voor nieuwe technieken en materialen. Deze grootte en detaillering van de sculptuur kan onmogelijk door de kunstenaar geboetseerd worden, daarom juist koos hij voor de 3D print techniek. De editie stelt bewust een kritisch vraagteken bij de verhouding tussen enerzijds de hoge cultuur – hier: de traditie van kleinsculpturen, onder een stolp, als een waardevol kleinnood – en anderzijds de lage cultuur: de wereld van strips, van science fiction, van actiefiguurtjes. In een constante evenwichtsoefening tussen het poëtische en het introverte enerzijds, en het brutale, humoristische anderzijds merken we dat Peter is vooral geïnteresseerd in de ‘zijsporen’ van de kunstgeschiedenis, en hij sleurt ons achter zich aan over die paden die het minst platgetrapt zijn.

Zo biedt hij een alternatief voor het kompas van conventies dat steeds maar rondjes draait in de koepel van de kunstwereld. Zo observeert hij onze tijd en samenleving, vertaalt die observaties in een subjectieve taal, en voert ze terug in die samenleving. Ook al staat deze figuur onder een beschermende stolp, ze daagt de toeschouwer allerminst uit om zich daaruit te bevrijden. Peter Rogiers brengt ons op een plek waar de conventies van goede of slechte smaak, done en not done, marge en mainstream, eventjes aan de kant worden geschoven, ten voordele van een open blik.

Over de kunstenaar

Peter Rogiers (°1967, Antwerpen, België) is een kunstenaar die woont en werkt in Oud-Heverlee. Hij speelt met traditie, en met de kunstgeschiedenis en haar continuïteit. De taal van Peter Rogiers is beïnvloed door subculturen en hun houding tegenover de zogenaamde Hoge Cultuur, waarbij goede smaak het criterium is voor kwaliteit, en tevens voor een vlotte verspreiding in de kunstmarkt en het museumcircuit.

De kunstwereld heeft een modus operandi waarbij de inhoud onder de mat wordt geveegd en kunstwerken vervagen tot formele ‘primaire structuren’. Peter Rogiers gaat met deze materie aan de slag en maakt daarbij gebruik van kunsthars en gegoten aluminium. Hij probeert een onduidelijke en ‘afwijkende’ beeldtaal te genereren die niet strookt met wat we in ‘onze’ wereld herkennen. Daarin schuilt de kern en de essentie van echte artistieke productie: het verlangen om een plastische vorm te scheppen die onze visuele herkenning ondermijnt en onze verbeelding prikkelt. Peter Rogiers creëerde onlangs nieuwe ‘vogelsculpturen’ waarin amper een vogel te herkennen is – het is een alibi om abstracte vormen op te roepen die visueel veranderen naargelang van de plaats vanwaar je kijkt en je gezichtspunt. De sculpturen blijven ‘menselijk’: ze zijn duidelijk gemaakt via trial & error en tonen zichtbaar de sporen van een vastberaden en onverstoorbare artiest die de wereld naar zijn hand zet.

Zijn werk werd opgenomen in verschillende openbare collecties, waaronder die van Mu.ZEE (Kunstmuseum aan Zee, Oostende), S.M.A.K. (Stedelijk Museum voor Actuele Kunst, Gent), M HKA (Museum van Hedendaagse Kunst Antwerpen), Fondation Louis Vuitton (Parijs), LACMA (Los Angeles County Museum of Art) en het Middelheimmuseum (Antwerpen). Hij exposeerde in diverse toonaangevende musea en kunstgalerieën, met onder meer soloshows in Berlijn, Parijs, Brussel, Antwerpen, New York en Los Angeles.