Bezoek aan de solotentoonstelling van Monster CHETWYND, De Pont, Tilburg.
Op zaterdag 14 december 2019 gaat de uitstap van Middelheim Promotors richting Nederland en meer bepaald Tilburg met het prachtige museum De Pont . Dankzij een boeiend tentoonstellingsprogramma is dit echt wel een geliefde bestemming van de Promotors. Ditmaal is een eerste solotentoonstelling van de Britse kunstenares Monster Chetwynd de aanleiding. Deze kunstenares bouwt volop aan een belangrijke internationale carrière en wij leerden ze kennen tijdens de tentoonstelling “Experience Traps” in het museum in 2018.
Zij realiseerde ook de editie 2018, exclusief voorbehouden voor Promotors, waarvan het museumexemplaar te bewonderen is in het nieuwe Collectiepaviljoen.
Te noteren: er zijn nog enkele exemplaren van deze premie beschikbaar. Een unieke kans om aan een interessante prijs een origineel kunstwerk -elk exemplaar is afzonderlijk gemaakt en is dus anders en uniek- van een internationale kunstenares te verwerven! Zie alle info: https://www.middelheimpromotors.be/monster-chetwynd-tekent-voor-de-editie-2018/
Monster Chetwynd maakt theater in het museum
TILBURG – Vleermuizen, Black Sabbath en de heilige Hiëronymus. Alles is in te passen in de wonderlijke en chaotische wereld van de Britse kunstenares Monster Chetwynd. Die opent zaterdag in museum De Pont in Tilburg met een performance.
Gerrit van den Hoven 17-10-19, 08:00 Bron: BD
De inrichting van de expositie van Monster Chetwynd in De Pont lijkt op een ondoorgrondelijk theaterstuk. Er zijn meer dan tien mensen hard aan het werk, inrichters slepen met meterslange prints, timmermannen werken aan een houten installatie, er zijn schilders, assistenten die reliëfschilderijen ophangen. In de hoek van de grote ruimte zit het zoontje van Chetwynd onverstoorbaar met een hoofdtelefoon en een boek in zijn eigen wereld. Zijn moeder is de regisseur, ze loopt van links naar rechts, gebaart, overlegt en verandert.
Maar Brits als ze is, is ze eenvoudig weg te lokken voor een kop rooibosthee. In het restaurant van De Pont zegt ze dat ze eigenlijk helemaal niet zo zot is op shows in musea. ,,Musea zijn formeel. Ik ben informeel, spontaan en oneerbiedig. Ik ben meer geïnteresseerd in het laten gebeuren van dingen. Maar aan de andere kant, het zijn steeds vaker musea die me vragen. Dus kijk ik elke keer wat wat ik kan doen en bereiken.’’
De in 1973 in Londen als Alalia Chetwynd geboren kunstenares brak in 2012 door toen ze genomineerd werd voor de Turner Prize, de grootste kunstprijs van het Verenigd Koninkrijk. Haar nominatie wekte verbazing. Chetwynd was vooral bekend als performancekunstenares buiten de geijkte kunstinstituten en haar vrolijke, chaotische en soms bewust amateuristische voorstellingen kenmerkten zich door een mengeling van beeldende kunst, theater, literatuur en film. Hoge en lage cultuur gingen er hand in hand.
Kapoor
Hendrik Driessen, de inmiddels met pensioen gegane directeur van De Pont, kocht vorig jaar een werk van haar en vroeg ze voor De Pont. Chetwynd: ,,Toen ik naar Tilburg kwam om het gebouw te bekijken was ik overweldigd. Zo’n prachtige collectie, al die grote namen. Kunstenaars als Kapoor en Hodgkin, kunst waarmee ik ben opgegroeid en die me inspireerde. Ik vroeg me af hoe ik er in zou passen. En hoe ik zou kunnen negeren wat er allemaal al was.”
Ze kwam met een voorstel om het schilderij De heilige Hiëronymus in zijn studeerkamer, een werk uit 1475 van Antonello da Messina dat in de National Gallery in Londen hangt, in de grote ruimte van het museum na te bouwen. Het schilderij toont de heilige die bezig is de Bijbel toegankelijk te maken door die te vertalen in volkslatijn. ,,Het werk staat voor mij voor de hoge en verlichte idealen en de kwaliteiten van mensen in de middeleeuwen waar we best wat enthousiaster over mogen zijn. Nu produceren we afval en vernietigen we de aarde. Vroeger werden generatie na generatie kleine stappen gezet om de wereld beter te maken.”
Ze combineert de op een podium lijkende installatie met de Hell Mouth, een groot groen monster van papier-maché dat ze dit jaar maakte voor het Eastside Project in Birmingham in het kader van de Metal Summer. Daar stond de Hell Mouth op een podium waar metalbands optraden zoals het uit Birmingham afkomstige Black Sabbath. Nu fungeert het monster als plek waarin een film te zien is die ze een paar jaar geleden maakte met handpoppen: Vision Verticale. ,,Het was een puzzel om te kijken wat in De Pont zou passen. Het was een beetje een heen en weer schuiven van dingen. Gelukkig reageerde de staf enthousiast.’’
Rondlopend over de expositie in opbouw is de enorme veelzijdigheid van Chetwynd niet te missen. In de wolhokken en museumzalen hangen haar vrolijk makende reliëfschilderijen, vaak overblijfselen van haar performances waarin decorstukken als gele krokodillen en rode salamanders op prints zijn gemonteerd.
Verrassend is de rood geschilderde museumzaal waarin Chetwynd op ooghoogte een reeks schilderijtjes heeft gehangen van vleermuizen. Allemaal op hetzelfde formaat geschilderd en gevat in een zwarte lijst. Ze grinnikt. ,,Het schilderen van vleermuizen staat niet erg hoog in de hiërarchie van onderwerpen voor schilderijen. Ik hou van underdogs. Ik schilder ze sinds 2000. Elke zes maanden ga ik een paar weken vleermuizen schilderen. Het maakte me niet uit wat mensen er van vinden, ik ga er mee door tot het me verveelt. Het is net als Morandi die steeds dezelfde potten en vazen schilderde. Ik kies steeds voor hetzelfde palet, hetzelfde formaat. Het is mijn eigen bubble van naïviteit en vrijheid.”
Haar naam Monster Chetwynd koos ze een paar jaar geleden. Eerder ging ze als kunstenaar door het leven als Spartacus Chetwynd en Marvin Gaye Chetwynd.
,,Ik las in een boek over de Japanse kunstenaar Hokusei dat Japanse kunstenaars vroeger voortdurend van naam veranderden. De naam die ze bij hun dood hadden, was dan uiteindelijk die waarmee ze de geschiedenis ingingen. Voor mij werkte de naamsverandering goed. Het is een gereedschap.”
Sjamaan
Dat Chetwynd zichzelf ook als personage ziet, blijkt als de fotograaf zich meldt. Ze wil zich even opmaken, zegt ze. Als ze na vijf minuten weer de ruimte instapt, is de metamorfose totaal. Als een soort hedendaagse sjamaan met een jas vol kleurige motieven en op haar hoof
d een soort kist met keramische objecten erin. Haar voeten zijn gestoken in een soort berenklauwen. Bereidwillig draait ze voor de camera heen en weer. ,,Is het zo goed?”
_______________________________________________________________________________________
Marvin Gaye Chetwynd’s Changed Her Name to Monster, and She Wants You to Know About Alternative Energy
The eccentric British performance artist brought her “Free Energy Workshop” to Antwerp at the beginning of this month — and it was quite the spectacle. SLEEK, Art & Photgraphy 11 June, 2018
If you don’t know Monster Chetwynd by name, to be honest I don’t blame you. Born Alaila, she grew up as Lali, morphed into Spartacus aged 33, became Marvin Gaye until April this year — and now she’s Monster. “I’m pleased with the new name,” she tells me. “I suddenly became this engulfing, monstrous blob that meets people and engulfs them, so I think it really suits me.” Despite her numerous transformations, Monster’s not a shape-shifter, but arguably the most revered British performance artist of our time. She’s been Turner Prize nominated, and her works have been permanently housed by the Tate, Saatchi and the British Council to name but three.
When I meet her, she’s dressed in a makeshift tin-foil bikini and gasping for air and water after what can only be described as a energetic and thoroughly erratic performance in the middle of Antwerp’s Central Station.
“It’s about energy,” she explains — the piece, that is. “I worked out a really elaborate performance as a way of sort of disarming people, of tricking them into having a discussion about Green politics and alternative energy sources.” This trickery harks back to 2011, when Free Energy Workshop was first conceived for the Hayward Gallery. It’s now been revisited and revised as part of Experience Traps, a collaborative exhibition at Antwerp’s Middelheim Museum. Like most of Chetwynd’s work, it’s WTF with a side of fun that leaves viewers — or rather participants — either entirely perplexed and uncomfortable, or holeheartedly immersed. I found myself the latter, as I thumbed through a photocopied booklet about futuristic wind turbines, my reading routinely interspersed by mechanical ballet dancers, live music and a (very good) karaoke-esque rendition of Danish classic Vi Kan Ikke Leve Alene by a 6ft-something Adam Christensen wearing hot pink stilettos.
So where’s the link? “Fun gives you energy,” Chetwynd elaborates. “You know when you go out dancing or when someone tells a joke and you get naturally energised — no one really thinks of that kind of quantifiable energy.” It’s clear Chetwynd is genuinely enlivened by the prospect of green energy and she just wants to get people on her side. “People still don’t know about it!” she laments, and she’s right — I’ve never even heard of half of the futuristic-looking inventions printed in her hand-out. “The people who are interested in alternative energy still aren’t able to get solar panels so easily — people are still using car batteries!” she exclaims. “This is real kind of DIY — like Mad Max-ish, botched together, hands-on making. It’s quite un-sexy and still really relevant.”
Even if immersive performance workshops aren’t your thing, Chetwynd’s intentions are honourable and her enthusiasm is contagious. “Do you even know about Tesla?” she asks excitedly. Chetwynd wants everyone to know about Nikola Tesla. “He’s egocentric and wonderful, and he was in love with a dove, did you know!? He’s maybe only known for the inventions that were gloriously out of reach, but Tesla did also make things that worked.” And even if Chetwynd’s vigor isn’t something shared by the general public, it’s emphasised by her team of performers, half of whom were part of the original work back in 2011. “It felt amazing that when I rang round everyone, they all wanted to do it,” she explains. “And there are some new additions too — who I met yesterday — and they’re great.” It’s something that has always characterised Chetwynd’s work: an overwhelming sense of fun and energy akin to being part of a school play or dressing up for a costume party. That’s not to say that Chetwynd’s work is amateur, but her tin foil, papier-mâché, face-paint dreamlands conjure a sense of childish glee in anyone who’s open-minded enough to give in to them.
But, along with her new name, Chetwynd’s got new projects on the horizon — many of them film-based. “It’s less tiring than dancing around!” she admits. She’s also giving life to many of her old props — bits of ‘toxic skin’ made from rubber, for example — by mounting them on wooden panels. “It’s been a sort of breakthrough,” she explains. “A lot of curators have been like, ‘Oh my god, she’s put them on a panel!’ Now they know how to handle them.”
The folding house Chetwynd made for Free Energy Workshop will also be on display at Middelheim Museum for the next ten years or so, and she’ll be performing a brand new work, Pomegranate Promenade in the park in August. She’s also got a flood of international commissions and tells me she’ll be gracing us Berliners with her presence at Nele Heinevetter’s art space, Tropez, at Sommerbad Humboldthain later this summer. It’s an apt time, it seems, for Chetwynd’s beastly name change. “The monster is engulfing the world,” she says. “I’m going to eat the world.”
Experience Traps is on display at the Middelheim Museum’s sculpture park in Antwerp until 23 September.
