Tijdens een persconferentie vandaag, 23 mei, werd een nieuw topstuk voorgesteld dat door het Middelheimuseum werd verworven.Het gaat om Diamond Shaped Room with Yellow Light van de Amerikaanse kunstenaar Bruce Nauman. Het werk wordt aan het publiek voorgesteld als sleutelwerk in detentoonstelling Experience Traps, die opent op 1 juni als onderdeel van het culturele stadsfestival
Antwerpen Barok 2018. Rubens inspireert.

Click hier voor meer informatie en beeldmateriaal over het werk en vast heel wat reactie in de pers: VRT, De Standaard, ATV.

Schepen Caroline Bastiaens vat het belang van deze aankoop als volgt samen::

““Bruce Nauman is een kunstenaar die alom bekendstaat als een van de peetvaders van de westerse
hedendaagse kunst. Zijn invloed op de kunstenaars van de volgende generaties wereldwijd,
kan nauwelijks overschat worden. Dankzij het volgehouden geduld, de intensieve samenwerking met
privé partners en de vastberadenheid van alle betrokkenen, zijn we ontzettend fier dat we vandaag
kunnen zeggen dat dit werk – een pièce unique van een hedendaagse klassieker – deel uitmaakt van
de collectie. Op deze manier blijft de collectie relevant voor de bezoeker vandaag en voor de komende
generaties.” 

Tijdens de persconferentie van links naar rechts Sara Weyns, directeur Middelheimmuseum, de heer Verwimp van het bedrijf Mathieu Gijbels dat het werk bouwde, Luc Bertrand, voorzitter Middelheim Promotors en Caroline Bastiaens, schep van cultuur van Antwerpen.

Amerikaans kunstenaar, pionier en voorbode Bruce Nauman (°1941, US) pioniert sinds de jaren ’60 op het gebied van elektronische media,installaties, videokunst, sculptuur en neonwerken. Centraal in het werk van Nauman staat het ‘menszijn’, dat hij op een rigoureuze en systematische manier onderzoekt. Dat doet hij met bijzondere aandacht voor de relatie van het menselijk lichaam tot zijn omgeving en de organisatie en controle van (sociaal) gedrag.

Diamond Shaped Room with Yellow Light, 1986-1990/2018
Het werk werd in de jaren ’80 gemaakt voor een tentoonstelling in de publieke ruimte. In 1990 verdween het daar en sindsdien is het werk niet meer tentoongesteld. Voor de Middelheimcollectie installeert de kunstenaar het werk opnieuw, en ditmaal voorgoed.

“Het felgele licht kan je even verblinden als je binnenkomt. Kleur en vorm werken verwarrend. Je wil niet heel lang in deze ruimte blijven.” (Bruce Nauman)

Nauman omschrijft de ruimte als ongastvrij. Maar hij plaatst het werk op zo’n opvallende locatie dat je toch wordt aangespoord om het werk te betreden. Ook binnen wacht een tegenstrijdige situatie:de moeite die je moest doen om het werk te betreden, wordt ‘beloond’ met een desoriënterende ervaring. Aan de andere kant deed iemand misschien hetzelfde. Toch lijkt echt contact onmogelijk.De omgeving is strak gecontroleerd door de kunstenaar. Hij vraagt onze medewerking, maar staat vervolgens heel weinig inbreng van de bezoeker toe. Het werk lijkt een val, een Experience Trap. Zo confronteert hij ons met onze hoop en verwachtingen, en met de invloed die we denken te (moeten of mogen) hebben. Nauman en de Middelheimcollectie: proefondervindelijk Het werk van Nauman is in alle belangrijke hedendaagse kunstmusea vertegenwoordigd, maar zijn openluchtwerk is uiterst zeldzaam.

De relatie van het menselijk lichaam tot zijn omgeving en de sturing van (sociaal) gedrag zijn thema’s die in veel van zijn werken aan de orde zijn, en Diamond Shaped Room with Yellow Light is rechtstreeks gerelateerd aan andere belangrijke werken uit het oeuvre (corridor pieces enz.). Maar slechts zelden kan de toeschouwer het werk zelf betreden, en wordt zij/hij zo intens proefondervindelijk ondergedompeld in de intenties en fascinaties van de kunstenaar als hier het geval is.

Schepen Caroline Bastiaens, de leden van de Raad van Bestuur van vzw Middelheim Promotors, de sponsors en projectsponsor bij het nieuwe pronkstuk van het museum.

De aanwinst laat het museum toe zich scherper te positioneren: andere musea kochten kleine sculpturen, videowerk en werk op papier, maar geen grootschalige buitensculpturen. Hierin zit de complementariteit van het Middelheimmuseum met de grote Europese collecties.

Het werk vertegenwoordigt de roots van andere belangrijke werken in de museumcollectie (Pedro Cabrita Reis, Per Kirkeby, Atelier van Lieshout, Andrea Zittel, …): de ‘tussenstap’ tussen sculptuur en architectuur, en werken waarin een grotere interactie met het publiek wordt opgezocht. Het is de voorbode van de vandaag alomtegenwoordige participatieve kunstpraktijken. Naumans werk wil de
toeschouwer betrekken, maar geen vrijblijvende situatie presenteren.Naumans werk vandaag Ook vandaag blijft Nauman een van de  invloedrijkste Amerikaanse kunstenaars. Hoewel hij als ‘white male artist’ soms opgevoerd wordt als voorbeeld van een eenzijdig verzamelbeleid in kunstmusea, blijft het werk bijzonder relevant. Zijn provocatieve aanpak is ook vandaag een ‘eyeopener’. Naumans wrange humor en fascinatie voor obsessief gedrag en frustratie vangen onze tijdsgeest van sociale media-excessen, ervaringseconomie, positionering en framing uitstekend. Ze fungeren als een aanklacht tegen naïviteit, dwingen tot introspectie. Nauman is niet geïnteresseerd in troost bieden, integendeel.

Zijn werk werd bekroond met talloze prijzen en eerbetuigingen, waaronder een eredoctoraat van hetSan Francisco Art Institute in 1989, de Max Beckmann Prize in 1990, de Wolf Prize in Arts-Sculpture in 1993, de Wexner Prize in 1994, en de Gouden Leeuw voor Best Artist op de Biënnale van Venetië in 2009. In 2018 organiseren MOMA NY en de Schaulager in Basel grote solotentoonstellingen met zijn werk.
In 2020 maakt ook Tate Modern een grote overzichtstentoonstelling.